راه درمان ریا چیست؟
 ریا عبارت است از این که انسان بخواهد با نشان دادن اعمال و کارهای نیک خود به دیگران در اجتماع اعتبار و منزلت کسب کند. ریا نقطه مقابل اخلاص است.
بعضی از راه های درمان ریا عبارت اند از: توجه به خشم و غضب الاهی از عمل ریا، توجه به بی ارزشی پاداش و تشویق مردم، توجه به خلف وعده ها، نا سپاسی ها و فراموش کاری ها و ناتوانی های مردم در قدر دانی، توجه به قدرت خداوند در تسخیر دل ها و قلب ها، توجه به قدرت خداوند در افشای ریاکاری ها، توجه به این که ریا نابود کننده اجر و پاداش اخروی اعمال انسان است و عادت دادن خود به این که اعمال و کارهای نیک خود را در پنهانی انجام دهد. ادامه مطلب...

سؤال: اگر یک نفر بخواهد همه اعمالش با نیت و قصد اخلاص باشد، باید چه کار کند؟ چطور می تواند همیشه متمرکز و متوجه این هدف (اخلاص در عمل) باشد؟

جواب:

 اخلاص، یعنی انگیزه اصلی در انجام کارها، بندگی، شایستگی و رضای ذات حق تعالی باشد، نه شایستگی و رضایت غیر او.پس اول باید موانع اخلاص یعنی، ریاکاری، دلبستگی به دنیا و وسوسه های شیطان را برطرف نمود؛ سپس از طریق تقویت ایمان و شناخت نسبت به ذات متعالی خداوند، تفکر درباره ارزش اخلاص و ضررهای اخلاص نداشتن، همانند سازی نهان و پنهان در بندگی همه جانبه، احساس کوتاهی در بندگی و راز و نیاز با خداوند، مراتبی از اخلاص را به دست آورد.
جواب مشروح: ادامه مطلب...

1. «غبطه» در لغت به معنای شادمانی و خوشحال شدن است.[1] غبطه روحیه‌‌ای است که شخص با مشاهده موفقیت و کمال دیگران، سعی می‌کند خودش هم مثل آن‌را داشته باشد، همین تمایل، عامل حرکت به سمت کمال خواهد شد. بدون آن‌که آرزوی نابودی آن‌را برای دیگری نماید.[2] و این یک فضیلت اخلاقی به حساب می‌آید. بر اساس روایات چنین صفتی از ویژگی‌های انسان‌های مؤمن است. مؤمنان غبطه می‌خورند، اما نسبت به دیگران حسادت نمی‌ورزند. اما منافقان بر عکس، حسادت ورزیده، ولی غبطه نمی‌خورند.[3] ادامه مطلب...

واژه "اخلاق" از نظر لغوی جمع "خُلْق" به معنای خوی، طبع، سجیه و عادت است، اعمّ از این که آن سجیه و عادت نیکو باشد یا زشت و بد.
  دانشمندان علم اخلاق و فیلسوفان برای اخلاق تعاریف متعدّدی بیان کردند. تعریفی که از میان تعریف های دانشمندان اسلامی می‏ توان جمع بندی نمود عبارت است از: "اخلاق کیفیتی برای نفس آدمی است که رفتارهایی متناسب با آن از انسان بروز می‏کند".
  برای علم اخلاق نیز تعریف های متعدّدی بیان شده است و از جمله آن تعریفی است که مرحوم نراقی نموده است: وی در جامع السعادات می گوید: "علم اخلاق دانش صفات (ملکات) مهلکه و منجیه و چگونگی موصوف شدن و متخلق گردیدن به صفات نجات‌بخش و رهایی از صفات هلاک‌ کننده است".
  در مورد جامعیت بین اخلاق و علم اخلاق گفتنی است؛ تفاوت آن دو تنها در صحنه نظریه پردازی و عملکرد بوده و بر این اساس، سخن از جامعیت هر کدام نسبت به دیگری معنایی نخواهد داشت.
پاسخ تفصیلی: ادامه مطلب...

محروم از این ماه، شقی و بدبخت است

لابد شما هم برخورد نموده اید که اگر سرمایه بزرگی در اختیار کسی قرار گیرد و او از روی جهل یا عمد آن را ضایع کند و درحالی که نیازهای فراوانی دارد با دست خود سرمایه را نابود کرده و با انبوه گرفتاری ها و نیازها باقی بماند، هرکس از این ماجرا باخبر می شود می گوید: «ای بدبخت! اقبال به تو روی آورد و از آن بهره نگرفتی!» ادامه مطلب...